مهندسی فاکتورهای انسانی (ارگونومی)

ارگونومی یا فاکتورهای انسانی ، علم طراحی تجهیزات و محیط کار بر اساس انطباق با افراد

ارگونومی یا همان مهندسی فاکتورهای انسانی، علمی ترکیبی است که سعی دارد ابزارها، دستگاه ها، محیط کار را با توجه به توانایی هایی جسمی و فکری و محدودیت ها طراحی نماید. این علم با هدف افزایش بهره‌وری، با عنایت بر سلامتی، ایمنی و رفاه انسان در محیط، شکل گرفته است. همچنین این علم در تلاش است به جای متناسب‌سازی انسان با محیط، محیط را با انسان متناسب سازد. در این راستا، سازمان بین‌المللی کار، واژه ارگونومی را به معنای متناسب کردن کار و شغل برای انسان تعریف کرده است.

ارگونومی طیف وسیعی از عوامل و پارامترها را که بین انسان و کار انطباق ایجاد می‌کند را شامل می‌شود. تحقیقات در زمینه‌ی ارگونومی طراحان را قادر می‌سازد که تجهیزات و شرایط مناسب‌تر و منطبق‌تر با انسان را ایجاد کنند تا از فشار کار بر بدن افراد بکاهد؛ از جمله کنترل پارامترهای محیطی همچون آنتروپومتری، استاتیک، دینامیک، نور، صدا، دما و رطوبت.

از این رو افراد می‌توانند بسیار بهتر و مؤثرتر در زمان‌های طولانی عمل کنند.

ارگونومی همچنین ارائه‌ی اطلاعات به کارکنان را پوشش می‌دهد.

 از طریق مطالعه‌ی اطلاعات، محققین فعال در زمینه‌ی ارگونومی می‌توانند روش‌های ارائه، تشخیص و نگهداری اطلاعات ارائه شده را بهبود بخشند.